CARLOS SOBRINO (1885-1978)

Caixanova mostra na Sala de Exposicións do seu Centro Social de Pontevedra a exposición ‘Carlos Sobrino (1885-1978)’, un percorrido pola obra do pintor pontevedrés no que se insiren máis de setenta obras entre pinturas, debuxos, gravados e documentación orixinal da época.
Carlos Sobrino, como Castelao, pertence á xeración nacida na década dos oitenta do século XIX, que na arte galega é a de artistas como Xesús Corredoyra, Manuel Abelenda, Camilo Díaz Baliño ou Felipe Bello e na literatura corresponde á Xeración Nós, na que se inclúen nomes como Vicente Risco, Ramón Otero Pedrayo, Florentino L. Cuevillas... Rexionalismo e simbolismo explican en boa medida a obra inicial de Carlos Sobrino. Os primeiros traballos do pintor sitúanse entre o academicismo, os influxos simbolistas e a pegada do ambiente cultural xerado pola crise do 98. Outras influencias sobranceiras das que atopamos exemplos na produción de Sobrino son o modernismo e máis a estampa xaponesa, con obras que teñen de oriental a aérea delicadeza e semellan xurdir dunha intención que prima máis a emoción que a descrición.
O pintor incorpora tamén aos seu traballos a tradición gráfica das artes decorativas e o vocabulario ornamental modernista, tan común na arte europea desta altura. En xeral, estes referentes formais están ao servizo dunha temática de rexionalismo costumista e idealizado. Así mesmo, percíbese nel a impronta do espírito sofisticado e elegante da art déco, que se abre camiño entre nós nun momento –anos vinte- no que o rexionalismo está de moda en toda Europa. A este ambiente e influxos responden abondosas obras con finalidade publicitaria, carteis, anuncios, capas de libros...
Pero sobre todo salientan na súa obra os temas costumistas e folclorizantes galegos, nos que combina con grande estilización, elementos modernizadores no uso da cor e na planimetría e un evidente decorativismo. Esta vontade por salientar o elemento popular galego é parte dun interese xeneralizado da cultura galega de procura das raíces, non alleo en absoluto ao que acontece noutros espazos nacionais europeos, pero que en Sobrino acaba por ser o seu medio fundamental de expresión.